پژوهش حقوق ثبت اختراع

حقوق ثبت اختراع

مقدمه:

چرا ما به یك سیستم ثبت اختراع نیازمندیم؟ دلیل ساده برای اینكار عبارت از تجربه‌ای است كه بر مبنای آن برای توسعه و پیشرفت یك محصول جدید سرمایه‌گذاری متناسب با آن یا بعبارت بهتر فراهم نمودن پول و نیروی انسانی نیز ضرورت دارد. هنگامیكه این محصول جدید بطور موفقیت‌آمیز به بازار عرضه می‌شود خیلی زود رقبای جدید كه می‌خواهند به نحوی نقش خود را در بازار حفظ نمایند شروع به تقلید و كپی‌برداری خواهند كرد. این رقیب كه كپی‌بردرای می‌كند براحتی می‌تواند قیمت فروش تولید كننده اصلی را كاهش دهد زیرا تولید كننده بایستی هزینه‌های تكمیل و تحول محصول را نیز تقبل كند. رقیب مذكور می‌تواند هزینه‌های توسعه و تكمیل را پس‌انداز نمایند بنحویكه همواره قیمتی كه او عرضه می‌نماید بمراتب كمتر است. راه حل این معضل حمایت از محصول جدید بوسیله حقوق ثبت اختراع است كه تاثیر آن عبارت از حمایت از سرمایه‌گذاری است. بدون سرمایه‌گذاری پیشرفتی در تكنولوژی حاصل نخواهد شد، بدین معنی كه عدم حمایت از سرمایه‌گذاری منجر به خفه كردن یا فشردن گلوگاه سرمایه‌گذاری خواهد شد.

بنابراین یك سیستم ثبت اختراع عملی پیش شرطی برای سرمایه‌گذاری و پیشرفت تكنیكی است.

روشهای ثبت اختراع:

سیستم ثبت اختراع می‌تواند بر دو روش مختلف استوار باشد:

الف ـ روش شكلی

ساده‌ترین روش عبارت از بررسی صرفاً اداری و شكلی اظهارنامه ثبت اختراع است. تمام كاری كه در این روش یا مرحله انجام می‌شود عبارت از كنترل ارائه صحیح و درست اظهارنامه است. این سیستم ثبت ساده می‌باشد.

ب ـ روش ماهوی.

در كفه دیگر ترازو پیچیده‌ترین سیستم عبارت از بررسی كامل اظهارنامه مشتمل بر رسیدگی ماهوی است، یعنی جستجوی حق تقدم (اختراع یا ثبت) و بررسی فنی و تكنیكی قابلیت ثبت اختراع مشتمل بر ابداعی و اختراعی بودن آن.

ماحصل و نتیجه این روش كار كه معمولاً با گفتگوی دوجانبه با متقاضی ثبت بعمل می‌آید عبارت از اتخاذ تصمیمی است كه توسط اداره ثبت اختراع در رابطه با صدور گواهی اختراع یا رد كامل اظهارنامه یا بخشی از آن انجام می‌شود.

امید است كه در مرور این دو روش، یعنی سیستم ثبت یا سیستم بررسی ماهوی، تصویری از بهترین انتخاب ممكن برای وضعیت اقتصادی كشور ارائه شود:

1ـ بررسی كامل (جستجو و رسیدگی ماهوی)

این روش كار مستلزم جستجو برای حق تقدم و خصوصاً بررسی قابلیت ثبت اختراع از جهت بدیع بودن و اختراعی بودن آن و اتخاذ تصمیم نهائی است.

در مجموع می‌توان فرض نمود كه این سیستم رضایت بخش‌ترین سیستم است زیرا یك حق اختراع در حقیقت بایستی یك اختراع درست و واقعی كه معیارهای قابلیت ثبت را كه توسط قانون وضع گردیده دارا باشد و منعكس نماید. این امر معقول و منطقی نخواهد بود كه ما برای اختراعاتی كه جدید نیستند گواهی اختراع صادر كنیم و بدینوسیله امكان تداخل رقابت را فراهم نمائیم.